از فکر خلق عشق خدا کرد از صائب تبریزی غزل 5814

1 از فکر خلق عشق خدا کرد فارغم این درد از هزار دوا کرد فارغم

2 هر چند سوخت تخم مرا عشق، خوشدلم کز خار نشو و نما کرد فارغم

3 قد تو از قیامت نقدی که جلوه داد از انتظار روز جزا کرد فارغم

4 شادم به غنچه دل مشکل گشای خویش کز منت نسیم صبا کرد فارغم

5 چون مغز بی حجاب برون آمدم ز پوست عشق یگانه از دو سرا کرد فارغم

6 حیرانیی که شد ز محبت مرا نصیب از امتیاز درد و دوا کرد فارغم

7 صحرا به من ز راهنما تنگ گشته بود آوارگی ز راهنما کرد فارغم

8 شکر خدا که دیدن آن لعل آبدار ازناز خشک آب بقا کرد فارغم

9 مشرب درین جهان ندهد گر نتیجه ای این بس که از عصا و ردا کرد فارغم

10 دریافتم حقیقت دنیای پوچ را دل زین سراب آب نما کرد فارغم

11 صائب ربود جاذبه دل مرا ز خلق زین همرهان آبله پا کرد فارغم