1 من که از داغ جنون ساغر سرشار باشم خاک بر فرقم اگر منت دستار باشم

2 روی در دامن صحرای جنون می آرم چند بنشینم و خط بر رخ دیوار کشم؟

3 مردمی مردمک چشم جهان بین من است پرده دیده خود در قدم خار کشم

4 چشمم از نیش مکافات ز بس ترسیده است زهره ام نیست که ناخن به رگ تار کشم

5 کاوش سینه ز صد کار برآورد مرا دست خود بوسم اگر دست ازین کار کشم

6 از قماش سخنم صبح بناگوش ترست با چنین جنس چرا ناز خریدار کشم؟

7 من که از خرقه ناموس برون آمده ام چون سر دار چرا منت دستار کشم؟

8 به تغافل جگر خصم زبون می سوزم نیستم برق که خنجر به رخ خار کشم

9 نیست در روی زمین گوشه امنی صائب رخت ازین لجه پر خون به سردار کشم