من که هرپاره دلم هست به از صائب تبریزی غزل 5243

1 من که هرپاره دلم هست به صد جا مشغول بادل جمع شوم چون به تو تنها مشغول

2 خدمت دور به نزدیک نمی فرمایند اهل دل را نکند عشق به دنیا مشغول

3 ماند از جلوه بی قیمت یوسف محروم هرکه درقافله گردید به سودا مشغول

4 ماند چون آینه در دایره حیرانی هرکه از ساده دلی شد به تماشا مشغول

5 قسمت دیده ز هر عضو جدا می گیرم به تماشای توام بس که سراپا مشغول

6 هر نفس عشق دو صد نقش بدیع انگیزد تا نگردد به خود آن آینه سیما مشغول

7 می شود صائب از اندیشه دنیا فارغ شد دل هر که به اندیشه عقبی مشغول