1 از خودی چشم بپوشان اگر اهل دینی که خدابین نشود دیده هر خودبینی

2 در سرانجام سفر باش که از سنگ مزار خیمه بیرون زده خوش قافله سنگینی

3 سازد از سینه پرجوش جهان را خوشوقت هر که از خشت کند چون خم می بالینی

4 زود باشد که ز یک ناله به فریاد آید آن که چون کوه سپرده است به خود تمکینی

5 می که در روی سپر چین نگذارد ز نشاط نیست ممکن ز جبین تو گشاید چینی

6 گرچه سر در سر گفتار نهادم صائب نشنیدم ز کسی از ته دل تحسینی