چشم می پوشی ازان رخسار جان از صائب تبریزی غزل 36

1 چشم می پوشی ازان رخسار جان پرور چرا؟ می کنی آیینه را پنهان ز روشنگر چرا

2 غیرتی کن چون گهر جیب صدف را چاک کن می خوری سیلی درین دریای بی لنگر چرا

3 خرده جان می جهد از سنگ بیرون چون شرار می زنی چندین گره بر روی یکدیگر چرا

4 صیقلی کن سینه خود را به آه آتشین می کنی دریوزه نور از مه و اختر چرا

5 پاره کن زنار جوهر از میان خویشتن خون مردم می خوری ای تیغ بدگوهر چرا

6 نیست جای پر فشانی چار دیوار قفس مانده ای در تنگنای طارم اخضر چرا

7 بر سپند شوخ، مجمر تنگنای دوزخ است بر نمی آیی چو بوی عود ازین مجمر چرا

8 می توانی شد چراغ خلوت روحانیان می کنی ضبط نفس در زیر خاکستر چرا

9 آفتاب دولت بیدار بر بالین توست می شوی با خواب ای بی درد همبستر چرا

10 نیستی صائب حریف تلخی ایام هجر جان نمی سازی نثار صحبت شکر چرا؟