گر این چنین چکد می گلرنگ از صائب تبریزی غزل 5051

1 گر این چنین چکد می گلرنگ ازلبش جام پراز شراب شود طوق غبغبش

2 میگون لبی که سوخت مرا درخمار می پیمانه برنگشته تهی هرگز ازلبش

3 در چشم خاک راه نشینان انتظار کار هلال عید کند نعل مرکبش

4 چون سرو،قمریان همه گردن کشیده اند در آرزوی طوق گلوسوز غبغبش

5 در سینه دل به زلف تو گردد طفل شوخ در کوچه است اگر چه بود جا به مکتبش

6 سرچشمه ای که ریشه به دریا رسانده است از جوش تشنگان نشود تنگ مشربش

7 راه سخن به سایل مبرم نمی دهند رحم است برکسی که برآرند مطلبش

8 صائب به خون دل نزند کاسه،چون کند ؟ هرکس که نیست دست به جام لبالبش