اگر ز دیده ام ای سروناز از صائب تبریزی غزل 1839

1 اگر ز دیده ام ای سروناز خواهی رفت چگونه از دلم ای دلنواز خواهی رفت؟

2 به نور عاریه، ای ماه نو چه می بالی؟ که در دو هفته به خرج گداز خواهی رفت

3 میان مسجد و میخانه هیچ فرقی نیست به این حضور اگر در نماز خواهی رفت

4 گذشت عمر تو در فکر چاره جوییها ز چاره کی به در چاره ساز خواهی رفت؟

5 نرفت شانه به صد پا ز زلف یار برون تو چون به این ره دور و دراز خواهی رفت؟

6 ز حسن عاقبت مرگ اگر شوی آگاه نفس گداخته اش پیشواز خواهی رفت

7 چنین که واله طفلان ز سادگی شده ای به خرج ابجد عشق مجاز خواهی رفت

8 رسید عمر به انجام، تا به کی صائب نفس گسسته به دنبال آز خواهی رفت؟