اگر به پیرهن گل وگلاب باز آید از صائب تبریزی غزل 3995

1 اگر به پیرهن گل وگلاب باز آید امید هست به جوی من آب باز آید

2 شکسته پر وبالم درست خواهد شد به آشیانه چو مرغ کباب باز آید

3 رم از طبیعت آهوی چشم اگر برود امید هست که عمر از شتاب بازآید

4 حضور رفته ز دوران مجوی هیهات است که شبنم از سفر آفتاب باز آید

5 دوبار اهل نظر را به آب نتوان راند به چشم من کی از افسانه خواب باز آید

6 چو ایستاد ز گردش کباب می سوزد چنان مکن که دل از اضطراب باز آید

7 دلم ز آینه رویان به سینه برگردید به حسرتی که سکندر ز آب باز آید

8 عنان آه توان باز زد ز لب صائب اگر به روزن دود کباب باز آید