1 من به آب و نان اگر چون بیغمان می زیستم بی محبت کافرم گر یک زمان می زیستم

2 زنده از یاد حقم من ورنه در این خاکدان صد کفن پوسانده بودم گر به جان می زیستم

3 مرگ بر من زندگانی راگواراکرده بود دربهاران من به امید خزان می زیستم

4 گر نمی شد پرده چشم جهان بین بیخودی من چسان در وحشت آباد جهان می زیستم

5 حاصلم از زندگی چون شمع اشک وآه بود من درین محفل برای دیگران می زیستم

6 خنده می آمد مرا چون گل بر اوضاع جهان با لب خندان اگر در گلستان می زیستم

7 بر سمندر آتش سوزان بود آب حیات من به دوزخ در بهشت جاودان می زیستم

8 گر ز کاوش خانه خود می رسانیدم به آب چون خضر من هم به عمر جاودان می زیستم

9 ماهی بی آب در خشکی چشان غلطد به خاک دور ازان جان جهان صائب چنان می زیستم