رفتم ز راه دل خس و خار گناه از صائب تبریزی غزل 736

1 رفتم ز راه دل خس و خار گناه را کردم به آه همچو کف دست راه را

2 موج کرم به قیمت اکسیر می خرد در بحر رحمت تو غبار گناه را

3 روز ازل به قامت عاشق بریده اند مانند کعبه، جامه بخت سیاه را

4 پیش رخ تو زخم دندان حیرت است دستی که چاک کرد گریبان ماه را

5 یک گوهر نسفته درین بحر خون نماند در چشم خود ز بس که شکستم نگاه را

6 از خوی آتشین تو، چون موی زنگیان دارند عاشقان تو در سینه آه را

7 صائب به بخت تیره و روز سیه بساز از دل ببر هوای زمین سیاه را