پس از عمری ز چشمت یک نگاه آشنا دیدم از صائب تبریزی غزل 5518

1 پس از عمری ز چشمت یک نگاه آشنا دیدم بحمدالله نمردم تا ترا بر مدعا دیدم

2 به خواب ناز هم آیینه را از دست نگذاری اگر گویم که از نادیدن رویت چه‌ها دیدم

3 دو عالم طاق نسیان شد مرا در دیده بینش از آن روزی که من طاق دو ابروی ترا دیدم

4 نگه در دیده خورشید تابان آب می سازد گل رویی که من در پرده شرم و حیا دیدم

5 تلاش صحبت خار ملامت بود منظورم اگر در شاهراه عشق گاهی پیش پا دیدم

6 یکی گردید وصل و هجر و قرب و بعد در چشمم ز بس از ابتدای کارها در انتها دیدم

7 زهی دولت اگر صائب به گرد خاطرش گردد ستمهایی که من زان دشمن مهر و وفا دیدم