دلم بجا زتماشای دلنوازآمد از صائب تبریزی غزل 3876

1 دلم بجا زتماشای دلنوازآمد شکار وحشیی از دام جست وباز آمد

2 چرا یکی نشود ده نشاط من کان شوخ به صد عتاب شد وباهزارناز آمد

3 اگر چه از نظر آن دلبر گران تمکین چو کبک رفت خرامان چو شاهباز آمد

4 ز اضطراب ندانم دل رمیدن کجاست کنون که برسرم آن یار دلنوازآمد

5 اگر چه ز آمدنش رفت دست ودل از کار به عذرخواهی آن عمر رفته باز آمد

6 به روی گرم مرا کرد پرسشی چون شمع که موبموی من از شرم در گداز آمد

7 مگر نماند اثر در جهان ز آبادی که بر خرابه دلها به ترکتاز آمد

8 چگونه شکر کنم بی نیاز را صائب که نازنین من در به صد نیاز آمد