1 منظور من آن موی میان است و میان نیست رزق من ازان تنگ دهان است و دهان نیست

2 فریاد که آن دلبر شیرین سخن از شرم چون غنچه سراپای زبان است و زبان نیست

3 از بوالعجبیهاست که شیرینی عالم مستور در آن تنگ دهان است و دهان نیست

4 این با که توان گفت که سررشته جانها وابسته به آن موی میان است و میان نیست؟

5 فریاد که از بی دهنی درد دل ما وقوف به تقریر زبان است و زبان نیست

6 نوری که بود روشن ازو دیده عالم چون مهر جهانتاب عیان است و عیان نیست

7 آن جام جهانی که جهان در طلب اوست از دیده ادراک نهان است و نهان نیست

8 هر چند که با هم نشود سیر و سکون جمع در صلب گهر، آب روان است و روان نیست

9 از بی بصری در نظر تنگ خسیسان یوسف به زر قلب گران است و گران نیست

10 آن پیر سیه دل که مقید به خضاب است در چشم خود از جهل جوان است و جوان نیست

11 این طرفه که صائب دل صد پاره ما را شیرازه ازان موی میان است و میان نیست