گریه مستانه می سازم شراب از صائب تبریزی غزل 43

1 گریه مستانه می سازم شراب تلخ را می کنم چون ابر مروارید آب تلخ را

2 زاهدان طفل مشرب، امت شیرینی اند می کنم در کار مستان این شراب تلخ را

3 عشق حیران چه می داند عتاب و لطف چیست؟ می خورد چون آب شیرین ریگ آب تلخ را

4 باده روشن علاج ظلمت غم می کند می شکافد تیغ برق از هم سحاب تلخ را

5 تا کی از بیم اجل عمرم به تلخی بگذرد؟ می کنم شیرین به خود یک چشم خواب تلخ را

6 تا به تلخی های زهر چشم او خو کرده ام می شمارم باده شیرین، جواب تلخ را

7 بس که صائب دیده ام تلخی ازین شکر لبان می شمارم خنده شیرین، عتاب تلخ را