خوشم به درد که در پرده از صائب تبریزی غزل 1776

1 خوشم به درد که در پرده شکیبایی است بدم به داغ که آیینه دار رسوایی است

2 به فکر زینت باطن کسی نمی افتد مدار مردم عالم به ظاهرآرایی است

3 مشو به سینه چاک از گزند عشق ایمن که سینه چاک زدن فتح باب رسوایی است

4 خوش است ناله که از روی درد برخیزد وگرنه ناله بیدرد بادپیمایی است

5 چگونه دیده صائب حریف گریه شود؟ عنان سیل سبکرو به دست خودرایی است