پیش من ثابت و سیار فلک از صائب تبریزی غزل 1441

1 پیش من ثابت و سیار فلک مرغوب است خرده گل همه در دیده بلبل خوب است

2 حاصل گردش افلاک دم صبح بود از نفس آنچه شمرده است همان محسوب است

3 بس که شد سختی ایام گوارا بر من هر که بر سینه زند سنگ مرا، دلکوب است

4 نسبت شمع به رخسار تو از بی بصری است هر چه در پرده شب جلوه کند معیوب است

5 سهل کاری است گذشتن ز تماشای بهشت هر که صبر از رخ خوب تو کند ایوب است

6 بی کشش کوشش عاشق به مقامی نرسد فارغ از سعی بود سالک اگر مجذوب است

7 دلپذیرست ز نزدیکی گل نشتر خار هر جفایی که ز محبوب رسد محبوب است

8 هر که از راه ادب دست فضولی اینجا بر دل خویش نهد، در کمر مطلوب است

9 نوخطان گرد غم از سینه من می روبند دایم این غمکده را بال پری جاروب است

10 شد ز پیراهن ازان زخم زلیخا ناسور که عبیرش ز غبار نظر یعقوب است

11 گر چه در وصل بود عاشق حیران صائب همچنان چشم به راه خبر و مکتوب است