لب خموش و زبان گزیده‌ای از صائب تبریزی غزل 5723

1 لب خموش و زبان گزیده‌ای دارم چو بوی گل نفس آرمیده‌ای دارم

2 سبک رکاب نیم همچو رنگ بی‌جگران سلاح جنگ عنان کشیده‌ای دارم

3 چو آفتاب خموشم به صدهزار زبان نه همچو صبح دهان دریده‌ای دارم

4 کمند وحدت من چار موجه دریاست ز بار درد، دل آرمیده‌ای دارم

5 چو تاک، هرزه مرس نیست آب دیده من سرشک پای به دامن کشیده‌ای دارم

6 سر من از رگ سودا شده است خامه موی همیشه در خم زلف خمیده‌ای دارم

7 به سایه پر و بال هما نمی‌لرزم سر به جیب قناعت کشیده‌ای دارم

8 سزای بی‌ادبان را به من حوالت کن که شست صاف و کمان کشیده‌ای دارم

9 ز آفتاب قیامت نمی‌روم از جای سپند آتش‌رخسار دیده‌ای دارم

10 ز خانه گر چه چو مژگان نرفته‌ام بیرون چو اشک نام به عالم دویده‌ای دارم

11 مپرس حال دل از تیغ غمزه‌اش صائب بهل که آبله خار دیده‌ای دارم