من ملایم کردم از آه آسمان از صائب تبریزی غزل 18

1 من ملایم کردم از آه آسمان سخت را نرم از آتش می توان کردن کمان سخت را

2 سختی ایام را مردن تلافی می کند عذرخواهی هست چون مغز استخوان سخت را

3 گر نمی گردید پیدا، مصرفی چون بیستون ما چه می کردیم چون فرهاد، جان سخت را

4 سختیی کان نیست ذاتی، زود زایل می شو می توان کردن به آبی نرم، نان سخت را

5 نرمتر از مغز گردانید در کام هما زور بازوی قناعت، استخوان سخت را

6 نیست حرف نرم را تأثیر در آهن دلان ناوک از فولاد می باید نشان سخت را

7 قسمت منصور از دار فنا خمیازه بود من کشیدم گوش تا گوش این کمان سخت را

8 ناله گرمی اگر صائب به فریادم رسد می کنم نرم آن دل نامهربان سخت را