دادم ز شور عشق به سیلاب از صائب تبریزی غزل 745

1 دادم ز شور عشق به سیلاب خانه را کردم به خارخار بدل آشیانه را

2 افزود نشأه لب میگون او ز خط کیفیت است بیش، شراب شبانه را

3 در آه اختیار ندارند اهل درد آتش گره به سینه کند چون زبانه را؟

4 از خط سبز اگر چه سیه مست شد لبت بی اختیار می کند انشا بهانه را

5 گلبانگ خوبتر بود ای شاخ گل ز زر از بلبلان دریغ مدار آب و دانه را

6 در شوره زار نیست ثمر تخم پاک را بر زاهدان مخوان غزل عاشقانه را

7 بلبل گلوی خویش عبث پاره می کند تأثیر نیست در دل خندان ترانه را

8 حق گرهگشا به گره بی نهایت است کاکل چرا به سر ندهد جای شانه را؟

9 ممنون شوم ز هر که به من کج کند نگاه کز تیر کج ز جا نرود دل نشانه را