1 خط شبرنگ را خوشتر ز زلف و خال می دانم من این تقویم پارین را به از امسال می دانم

2 تو کز کیفیت حسن چمن بی بهره ای، می خور که من هر شبنمی را رطل مالامال می دانم

3 مرنج از من اگر جان را به استقبال نفرستم که از جا رفتن دل را من استقبال می دانم

4 بغیر از زیر بار عشق در زیر فلک هر کس که زیر بار دیگر می رود، حمال می دانم

5 جنونی کز حصار شهر نتواند برون آمد من صحرانشین بازیچه اطفال می دانم

6 غبار کلفت از معموره جسم آنقدر دارم غبار کلفت از معموره جسم آنقدر دارم

7 ز دست انداز دوران گر چه یک مشت استخوان گشتم ضمیر خلق را چون قرعه رمال می دانم

8 تو کز خط بی نصیبی عیش کن بانقطه خالش که بی خط، خال را من چشم بی دنبال می دانم

9 ندارد فال بد راه سخن در بزم خرسندی اگر ادبار رود آرد به من، اقبال می دانم

10 سری از پیچ و تاب زلف او بیرون نمی آرم وگرنه موبموی رشته آمال می دانم

11 نمی دانم چه حال است این که پیچیده است درجانم که اهل قال را صائب ز اهل حال می دانم