1 چه قدر سرخوشی از باده انگور کنیم به که پیمانه خود از سر منصور کنیم

2 ما که از پرتو مهتاب نظر می بازیم به چه طاقت هوس انجمن طور کنیم

3 ما چو نرگس به تن خویش نظر باخته ایم به چه رو چشم به رخساره منظور کنیم

4 نمکی نیست درین عالم پرشور، مگر از نمکدان قیامت دهنی شور کنیم

5 بروی ای برق سبکسیر که در خرمن ما دانه ای نیست که قفل دهن مور کنیم

6 عارفان غوره خود را می گلگون کردند ما بر آنیم که صهبای خود انگور کنیم

7 جاده روشن شمشیر بود دست بدست صائب از مرگ چرا منزل خود دور کنیم