1 چه آسان است با بی برگی احرام سفر بستن که هم مرکب بود هم توشه، دامن بر کمر بستن

2 حباب ما سبکروحان گرانجانی نمی داند یکی باشد نظر وا کردن ما با نظر بستن

3 نمی سازد پریشان شغل دنیا وقت عارف را صدف را شور دریا نیست مانع از گهر بستن

4 فشاندن بر ثمر دامان خود چون سرو، ازین غافل که می باید به برگ از بی بری دل چون ثمر بستن

5 چو گل با روی خندان صرف کن گر خرده ای داری که دل را تنگ سازد در گره چون غنچه زر بستن

6 مرا از چین ابرو نیست پروایی که عاشق را در امیدواری باز می گردد ز در بستن

7 ز غفلت پشت بر دیوار دارد برگ کاه ما در آن وادی که باشد کوه در کار کمر بستن

8 به خود بسته است قانع راه احسان کریمان را ز دریا نیست ممکن آب در جوی گهر بستن

9 میان سنگ و مینا دوستی صورت نمی بندد دل ما و ترا مشکل بود بر یکدگر بستن

10 اگر سیر مقامات است در خاطر ترا صائب در اثنای دمیدن همچو نی باید کمر بستن