چگونه زان گل رعنا دو چشم بردارم؟ از صائب تبریزی غزل 6599

1 چگونه زان گل رعنا دو چشم بردارم؟ که هم بهار نگاه است و هم خزان نگاه

2 کمند زلفش ازان حلقه حلقه گردیده است که مشق حلقه ربایی کند سنان نگاه

3 اگر چه خط به لبش راه گفتگو بسته است هنوز بر سر حرف است ترجمان نگاه

4 به گوشمال خط سبز چشم بد مرساد! که حسن شوخ ترا کرد قدردان نگاه

5 ازان زمان که ره زلف یار را دانست دگر مقام نفهمید کاروان نگاه

6 ز فکر شد دل من ریشه ریشه چون مجنون که کرد چشم مرا عشق رازدان نگاه

7 امید هست که همصحبت تو گر داند همان که کرد مرا با تو همزبان نگاه

8 میان اهل نظر امتیاز من صائب همین بس است که فهمیده ام زبان نگاه

9 کشیده دار ز نظاره اش عنان نگاه که زهر می چکد از تیغ جانستان نگاه

10 ز گرمی نفسش سنگ آب می گردد به هر دلی که زند برق بی امان نگاه

11 گران رکابی صبر و شکیب چندان است که چشم شوخ تو از کف دهد عنان نگاه