1 خصم را عقل مقید به تحمل دارد سیل را ریگ مسخر به تنزل دارد

2 از ثبات قدم ما دل تیغ آب شود سیل در بادیه ما خطر از پل دارد

3 بس که چشمم ز پریشان نظری ترسیده است نخورم آب ازان چشمه که سنبل دارد

4 حیرت روی تو از هوش چمن را برده است شبنم آیینه به پیش نفس گل دارد

5 چمن آرا چه خیال است که بیند در خواب غنچه آن گوشه چشمی که به بلبل دارد

6 چرخ را شورش سودای من از جا برداشت طاقت سیل گرانسنگ کجا پل دارد؟

7 صائب این تازه غزل آن غزل شاپورست که گران می رود آن کس که توکل دارد