خط شبرنگ کز او حسن بتان از صائب تبریزی غزل 1455

1 خط شبرنگ کز او حسن بتان را خطرست چشم عیار ترا پرده گلیم دگرست

2 نیست از آب گهر بر جگر تشنه لبان از لب لعل تو داغی که مرا بر جگرست

3 ناامیدی است به پیغام لباسی خرسند ور نه از یوسف ما باد صبا بیخبرست

4 دولتی را که بود بال هما باعث آن پیش ارباب بصیرت به جناح سفرست

5 چه خیال است ز ما خاطر خاری شکند؟ پای پر آبله سوختگان دیده ورست

6 زنگ افسوس بود قسمتش از نقش و نگار هر که چون آینه و آب، پریشان نظرست

7 دیده حسرت غواص نفس باخته ای است هر حبابی که درین قلزم خون جلوه گرست

8 طالع شبنم بی شرم بلند افتاده است ورنه از دامن گل دامن ما پاکترست

9 در شکرزار قناعت نبود تلخی عیش دیده مور درین بادیه تنگ شکرست

10 شکوه از سنگ ندارد گهر ما صائب هر شکستی که به گوهر رسد از هم گهرست