1 دم زخواهش چون مصفا شد دم عیسی بود دست چون شد از طمع کوته ید بیضا بود

2 هیچ روزن بی فروغ آفتاب فیض نیست دیده سوزن به کار خویشتن بینا بود

3 در سواد شهر نتوان عشق را پوشیده داشت پرده اسرار عاشق دامن صحرا بود

4 چشم ما از خاک عزلت می پذیرد روشنی صیقل آیینه ما شهپر عنقا بود

5 هر که از خود شد تهی، پر شد زآب زندگی از سبکباری کدو تاج سر دریا بود

6 مجلس آرایی به دستوری که باید کرده اند نور آگاهی اگر در دیده بینا بود

7 مدعا از وصل، لب از بوسه شیرین کردن است روز ماتم بهتر از عیدی که بی حلوا بود

8 پرتو شمع تجلی را نپوشد لاله زار فکر صائب در میان فکرها پیدا بود