طفلی کز او مراست تمنای از صائب تبریزی غزل 6912

1 طفلی کز او مراست تمنای آشتی دارد به جنگ رغبت حلوای آشتی

2 از عجز ما قرار به تسلیم داده ایم هم لطف او مگر کند انشای آشتی

3 هر کس که کرده است تماشای جنگ ما امروز گو بیا به تماشای آشتی

4 امید صلح اگر چه ندارد کسی ز تو بگذار از برای خدا جای آشتی

5 در طبع جنگجوی تو هر چند رحم نیست دل می کشد همان به تمنای آشتی

6 شامی است دل سیاه که صبحش پدید نیست جنگی که در میان نبود پای آشتی

7 حیرت فکنده است به دارالامان مرا نه فکر جنگ دارم و نه رای آشتی

8 صائب کسی که چاشنی جنگ یار یافت گردید بی نیاز ز حلوای آشتی