چشم حیران ساخت رویش خط مشک از صائب تبریزی غزل 49

1 چشم حیران ساخت رویش خط مشک اندود را آه ازین آتش که در زنجیر دارد دود را

2 غمزه او می کند بیداد در ایام خط زهر باشد بیشتر زنبور خاک آلود را

3 خال او در پرده خط همچنان دل می برد از اثر، شب نیست مانع اختر مسعود را

4 با کمند زلف پرچین، حسن مغرور ایاز زود می آرد فرود از سرکشی محمود را

5 سینه را مجمر کنم تا دل تهی گردد ز آه نیست بس یک روزن این غمخانه پر دود را

6 نگسلد در زیر خاک از ماه، فیض آفتاب نیست ممکن در نور دیدن بساط جود را

7 چرخ آهن دل ز سوز دردمندان فارغ است نیست در مجمر سرایت آه و دود عود را

8 می توانم عاشقان را کرد خونها در جگر پاک اگر سازی به خاکم تیغ خون آلود را

9 می کنم صائب به کار چرخ، آهی عاقبت چند دارم در جگر این تیغ زهرآلود را؟