به حرف سرد نصیحت زوال از صائب تبریزی غزل 1672

1 به حرف سرد نصیحت زوال ما بندست هلاک شمع به یک سیلی صبا بندست

2 درین محیط که باید گرفت سر به دو دست به جمع کردن اسباب، دست ما بندست

3 دعا کنیم که در بیضه بال تیر شود اگر سعادت ما در پر هما بندست

4 چه حاجت است به رهبر خداشناسی را؟ نگاه کن سر تار نفس کجا بندست

5 بیا به منزل ما این طلسم را بشکن که مدتی است ره کشور وفا بندست

6 ز رقص برگ خزان دیده می توان دانست که برگ عیش به سر رشته فنا بندست

7 به این خوشیم که گرد گناه ما صائب به ابر رحمت پیشانی حیا بندست