سیل درمانده کوتاهی دیوار از صائب تبریزی غزل 1502

1 سیل درمانده کوتاهی دیوار من است بی سرانجامی من خانه نگهدار من است

2 می کند کار نسیم سحری با دل من خامشی گر چه به ظاهر گره کار من است

3 چون نشد پیش شکر سبز چو طوطی سخنم زین چه حاصل که جهان واله گفتار من است؟

4 چشمه ای را که سکندر به دعا می طلبید شبنم سوخته چهره گلزار من است

5 می توانم سر طومار شکایت وا کرد عرق شرم تو مهر لب اظهار من است

6 دوستان آینه صورت احوال همند من خراب توام و چشم تو بیمار من است

7 منم آن آینه خاطر که رگ خواب جهان همچو مژگان به کف دیده بیدار من است

8 نیست آیینه بینایی من عیب نما به چه تقصیر فلک در پی آزار من است؟

9 در خرابات من آن باده پرستم صائب که رگ تلخی می رشته زنار من است