مبند دل به حیاتی که جاودانی از صائب تبریزی غزل 1815

1 مبند دل به حیاتی که جاودانی نیست که زندگانی ده روزه زندگانی نیست

2 همان ز نامه و پیغام شاد می گردند اگر چه دوستی اهل دل زبانی نیست

3 به چشم هر که سیه شد جهان ز رنج خمار شراب تلخ کم از آب زندگانی نیست

4 ز شرم موی سفیدست هوشیاری من وگرنه نشأه مستی کم از جوانی نیست

5 جدا بود شکر و شیر همچو روغن و آب درین زمانه که آثار مهربانی نیست

6 ز صبح صادق پیری چه فیض خواهم برد؟ مرا که بهره به جز غفلت از جوانی نیست

7 به پای تن دل عاشق نمی کند جولان نسیم مصر مقید به کاروانی نیست

8 برون میار سر از زیر بال خود صائب که تنگنای فلک جای پرفشانی نیست