بی دل بیدار، سر از خرقه از صائب تبریزی غزل 4591

1 بی دل بیدار، سر از خرقه تن برمیار پای خواب آلود رااز زیر دامن برمیار

2 پشت برآیینه کن تابرخوری از آب خضر چون سکندر پیش رو دیوارآهن برمیار

3 بگسل از زینت پرستی رشته طول امل ازلباسی هر زمان سر همچو سوزن برمیار

4 سرسری مگذر زدردوداغ عالمسوز عشق دست ودامان تهی از سیر گلشن برمیار

5 می کند خورشید تابان صبح راعالم فروز تا نسوزد دل، نفس از جان روشن برمیار

6 مهر خاموشی به لب زن، آه رادردل شکن سر به غمازی چو دود از هیچ روزن برمیار

7 نامداری نشتر الماس دارد در کمین چون عقیق از ساده لوحی سر زمعدن برمیار

8 از گرانجانان جدایی قابل افسون نیست درفراق سنگ افغان چون فلاخن برمیار

9 از در شتیهای ره در چشمه آب آسوده است تا نیاید پا به سنگ سر زمسکن برمیار

10 تا نسازی صیقلی صائب ز زنگار خودی زینهار آیینه خود را ز گلخن بر میار