1 دل بی غم نصیب از نقطه سودا نمی دارد که هرگز آب شیرین عنبر سارا نمی دارد

2 بدار ای ناصح بیکار دست از جستجوی ما که از خود رفته در دنبال نقش پا نمی دارد

3 ندارد راه در دارالامان خامشی آفت صدف اندیشه ای از تلخی دریا نمی دارد

4 به نور شمع نتوان برد راه از خویشتن بیرون که این ظلمت چراغی جز دل بیتا نمی دارد

5 مکن از بیخودی منع دل سودایی صائب که وحشت دیده دست از دامن صحرا نمی دارد