دل شکسته به قرب خدای راهبرست از صائب تبریزی غزل 1678

1 دل شکسته به قرب خدای راهبرست که شیشه چون شکند در دکان شیشه گرست

2 صفای آب روان بیشتر ز استاده است چه نعمتی است که عمر عزیز در گذرست

3 ز دست کوته خود ناامید چون باشم؟ که جای بهله کوتاه دست بر کمرست

4 شبی است همچو شب زلف او دراز مرا که آفتاب قیامت ستاره سحرست

5 زنان سوخته رزقش همیشه آماده است چو لاله هر که درین باغ آتشین جگرست

6 تو آن نه ای که به دوری ز دیده دور شوی که روزگار جوانی همیشه در نظرست

7 شعور، آینه دار هزار تفرقه است خوشا کسی که ز وضع زمانه بیخبرست

8 شراب لعل به اندازه صرف کن زنهار که خون زیاده چو گردید رزق نیشترست

9 ز حسن بیش بود بهره دوربینان را گل نچیده دوامش ز چیده بیشترست

10 ز خار تشنه جگر نگذرند صائب خشک که پای آبله پایان عشق دیده ورست