شکستگی دل از دیده ترم از صائب تبریزی غزل 1655

1 شکستگی دل از دیده ترم پیداست به سنگ خوردن مینا ز ساغرم پیداست

2 دهان زخم بود ترجمان تیغ خموش ز جوی شیر چو فرهاد جوهرم پیداست

3 ز ناتوانی من خامه می گزد انگشت که رگ ز صفحه تن همچو مسطرم پیداست

4 نشد نهفته ز تن داغهای پنهانم همان ز گرد، سیاهی لشکرم پیداست

5 چنان که شمع نماید ز پرده فانوس برون ز نه صدف چرخ گوهرم پیداست

6 چو بوریاست ز پهلوی خشک بستر من قماش خواب ز نرمی بسترم پیداست

7 به غیر موی سر خود مرا کلاهی نیست گذشتن از سر دنیا ز افسرم پیداست

8 به حلم دوست دلیل است خواب غفلت من بهم نخوردن دریا ز لنگرم پیداست

9 اگر چه بحر گرانمایه است دایه من همان غبار یتیمی ز گوهرم پیداست

10 ز کاسه سر منصور باده می نوشم عیار حوصله من ز ساغرم پیداست

11 ز گرد خوان فلک زله ای که من بستم چو ماه عید ز پهلوی لاغرم پیداست

12 نهان چگونه کنم فیض کنج عزلت را؟ که فتح باب ز نگشودن درم پیداست

13 ستاره سوخته ای همچو من ندارد عشق که روز روشن از افلاک اخترم پیداست

14 توان ز گریه من یافت درد من صائب شکوه بحر ز سیمای گوهرم پیداست