می برد دل حسن او هردم به نیرنگ دگر از صائب تبریزی غزل 4625

1 می برد دل حسن او هردم به نیرنگ دگر می تراود هر نفس زین پرده آهنگ دگر

2 اختلافی نیست در شست و کمان وتیر، لیک می کند پرواز هر تیر از کمان رنگ دگر

3 گر چه غیر ازیک نوا در پرده خورشید نیست می شود هر ذره دست افشان به آهنگ دگر

4 وحشت ما از جهان موقوف دست افشاندنی است می کندآواره این دیوانه را سنگ دگر

5 مرهم کافوراز ناسازگاریهای بخت می شود بهر خراش سینه ام چنگ دگر

6 طفل بد خوبم، دلم رابرده شیرینی ز راه بر امید صلح هر دم می کنم جنگ دگر

7 در چنین وقتی که شد چون شیشه نازک پای من می شود درراه من هرنقش پا، سنگ دگر

8 غیر زنگ منت صیقل که می ماندبجا می روداز خاطر آیینه هرزنگ دگر

9 گرچه بیرنگ است صائب باده پرزور عشق زین قدح هر چهره ای بر می کند رنگ دگر