بی لب ساغر می دیده خونپالا از صائب تبریزی غزل 1616

1 بی لب ساغر می دیده خونپالا داشت خم دلی پر گله از سرکشی مینا داشت

2 این زمان بر سر هر فاخته ای می لرزد آن که چون سرو دو صد عاشق پا بر جا داشت

3 لب ساغر به مذاقم نمکین می آید چشم شور که خم اندر خم این مینا داشت؟

4 بی جراحت کسی از مرحله عشق نرفت تیغ الماس به کف سبزه این صحرا داشت

5 رنگ ناسور ز آیینه داغم نزدود پنبه هر چند درین کار ید بیضا داشت

6 صائب آن عهد کجا رفت که از سوختگان داغ او گوشه چشمی به من شیدا داشت؟