1 بر کافران خدای جهان گر رحیم نیست چون زلف را ز آتش روی تو بیم نیست

2 بر خاک همچو طایر یک بال می تپد آن را که دل ز تیغ ملامت دو نیم نیست

3 بی آه سرد یاد نداریم سینه را شکر خدا که خانه ما بی نسیم نیست

4 بی درد در سخن نبود جوهر اثر بی قدر و قیمت است گهر تا یتیم نیست

5 بی برگ شو که عشرت روی زمین تمام در خانه ای است فرش که در وی گلیم نیست

6 ما از کجی به کوچه دیگر فتاده ایم حرفی است این که وضع جهان مستقیم نیست

7 از دوزخ و بهشت نظر بسته ایم ما پرواز ما به شهپر امید و بیم نیست

8 ما غافلان بساط اقامت فکنده ایم در وادییی که کوه در او مستقیم نیست

9 صائب شود گشاده دلش بی گرهگشا هر غنچه ای که چشم به راه نسیم نیست