شکوه حسن فزون گردد از از صائب تبریزی غزل 5244

1 شکوه حسن فزون گردد از لباس جلال شود دو آتشه رنگ بتان ز جامه آل

2 ازان به جامه گلرنگ مایل است آن شوخی که در لباس کند خون عاشقان پامال

3 چو آب از جگر لعل آتشین پیداست صفای پیکر سیمین او ز جامه آل

4 کدام چشم ترا سیر می تواند دید کنون که قد تو از جامه یافت رنگ جمال

5 به پاکدامنی افتاده است کار مرا که جامه رانکند رنگ جز به خون حلال

6 زمین ز جلوه رنگین آن بهار امید ز باده شفقی ساغری است مالامال

7 به دور روی تو بلبل ز خجلت افشاند فروغ چهره گل را چو گرد از پرو بال

8 ز سایه در جگر خاک خون کند صائب کشید بس که به خون دامن آن بلند نهال