دست شستن ز بقا آب حیات است از صائب تبریزی غزل 488

1 دست شستن ز بقا آب حیات است ترا خط کشیدن به جهان خط نجات است ترا

2 برگ از خویش بیفشان، ز ثمر دست بشوی ای که چون بید تمنای نبات است ترا

3 در جوانی به طواف حرم کعبه شدن شحنه باقی ایام حیات است ترا

4 گر چه از خوشه پروین گذرد خرمن تو همچنان از دگران چشم زکات است ترا

5 تا به منزل نرسی، بر تو نگردد روشن برکت ها که نهان در حرکات است ترا

6 لنگر از قافله ریگ روان می جویی ای که از زندگی امید ثبات است ترا

7 از ره یک جهتی روی مگردان صائب اگر امید رهایی ز جهات است ترا