نیم غمگین که مرگ آرد مرا از صائب تبریزی غزل 6251

1 نیم غمگین که مرگ آرد مرا از زندگی بیرون ازین داغم که می آرد ز شغل بندگی بیرون

2 چنین کز قطع راه زندگانی مانده گردیدم مگر خواب اجل آرد مرا از ماندگی بیرون

3 تهیدستی است بر اهل کرم از کوه سنگین تر نیارد از گرانی ابر را بارندگی بیرون

4 کند همصحبت بد در نظرها خوار نیکان را پر طاوس را پا آرد از زیبندگی بیرون

5 تواضع می فزاید رتبه ارباب دولت را ز غلطانی نیاید گوهر از ارزندگی بیرون

6 ز پیری می کشد از ظلم دست خویش هم ظالم خمیدن تیغ را آرد گر از برندگی بیرون

7 برآورد آن که از دوزخ من آلوده دامان را مرا ای کاش می آورد از شرمندگی بیرون

8 رگ گردن فزود از طوق قمری سرو را صائب ز رعنایی نیارد سرکشان را بندگی بیرون