می رود با قامت خم در پی از صائب تبریزی غزل 4774

1 می رود با قامت خم در پی دنیی هنوز با چنین محراب، داری پشت برعقبی هنوز

2 برده است از راه، صبح کاذب دعوی ترا غافلی از نور صبح صادق معنی هنوز

3 می کند هر چند از هر مو سفیدی راه مرگ دل نمی افتد به فکر توشه عقبی هنوز

4 گر چه دست از رعشه می لرزد چو اوراق خزان همچنان چسبیده ای بر دامن دنیی هنوز

5 از علایق رشته الفت بریدن مشکل است می پرد بی خواست چشم سوزن عیسی هنوز

6 شیراز اقبال جنون گردنکشی از سر گذاشت می کند خون در دل مجنون، سگ لیلی هنوز

7 طاق کسری بازمین هموار شد، و زفیض عدل طاق گردون است پرآوازه کسری هنوز

8 گر چه جای سنگ طفلان بر تن مجنون نماند برکبودی می زند خال رخ لیلی هنوز

9 عمرها رفت و همان لرزد به خود چون برگ بید تیغ کوه طور از گستاخی موسی هنوز

10 خامه صائب زانشای سخن بس کی کند؟ از هزاران گل یکی نشکفته از طوبی هنوز