جویبار شیشه با دریای از صائب تبریزی غزل 1105

1 جویبار شیشه با دریای خم پیوسته است کشتی می را چرا ساقی به خشکی بسته است؟

2 مشکل است از روی آتشناک دل برداشتن ورنه آتش از سپند من مکرر جسته است

3 از نظر غایب نمی گردد به دوری چهره اش دیده آیینه را نقشی چنین ننشسته است

4 داغ دارد زلف عنبرفام را از پیچ و تاب رشته جان تا به آن موی کمر پیوسته است

5 چون در آیینه، روی سخت این آهن دلان می نماید باز در ظاهر، ولیکن بسته است

6 از پریشانی دل صد پاره را شیرازه کن تار و پود جسم تا از یکدگر نگسسته است

7 بی سخن روشندلان بهتر به مضمون می رسند نامه وا کرده اینجا نامه سربسته است

8 از فشار قبر گردد استخوانش توتیا هر که صائب خویش را در زندگی نشکسته است