1 دور کن از دل هوس در پیرهن اخگر مپیچ بگسل از طول امل، چون مار در بستر مپیچ

2 کار خود چون کوهکن با تیشه خود کن تمام بیش ازین در انتظار تیغ چون جوهر مپیچ

3 دل چو روشن شد به باد نیستی ده جسم را خط پاکی چون به دست افتاد در دفتر مپیچ

4 با فلک چندان مدارا کن که دل صافی شود چون شود آیینه ات روشن، به خاکستر مپیچ

5 در ره دوری که نقش بال وپر باشد وبال رشته دام علایق را به بال وپر مپیچ

6 دردمندان را به قدر زخم باشد فتح باب از حوادث، تیغ اگر بارد به فرقت، سرمپیچ

7 تا توان پیچید در ساقی به شبهای دراز کوته اندیشی مکن در شیشه و ساغر مپیچ

8 رنج باریک آورد آمیزش سیمین بران اینقدر ای رشته باریک بر گوهر مپیچ

9 با کمند عنکبوتان صید عنقا مشکل است بیش ازین صائب به فکر آن پری پیکر مپیچ