از قید فلک برزده دامن بگریزید از صائب تبریزی غزل 4450

1 از قید فلک برزده دامن بگریزید چون برق ازین سوخته خرمن بگریزید

2 یک اوج به اندازه پرواز شررنیست درسینه سنگ ودل آهن بگریزید

3 چون اخگردل زنده ازین سردمزاجان در پرده خاکستر گلخن بگریزید

4 چون برق مگردید مقید به خس وخار از باغ جهان برزده دامن بگریزید

5 هر جا که کند گرد غم از دورسیاهی زیر علم باده روشن بگریزید

6 ماتمکده خاک سزاوار وطن نیست چون سیل ازین دشت به شیون بگریزید

7 از ناوک دلدوز قضا امن مباشید هرچندکه در دیده سوزن بگریزید

8 چون شبنم گل برسردستیدقضا را چون آب اگر در دل آهن بگریزید

9 چون صائب اگر زخم نهانی است شما را زنهار که از دیده سوزن بگریزید