ز اسرار حقیقت بهره ور کن از صائب تبریزی غزل 439

1 ز اسرار حقیقت بهره ور کن عشقبازی را به طفلان واگذار این ابجد عشق مجازی را

2 به استغنای مجنون حسن لیلی برنمی آید که ناز نازنینان است در سر، بی نیازی را

3 اگر داری دل پاکی درآ در حلقه مستان که اینجا آبرویی نیست دامان نمازی را

4 خمار درد نوشان را می ناصاف می باید توان در خاکساری یافت ذوق خاکبازی را

5 به چشم دور گردان جلوه دیگر کند منزل شکوه کعبه باشد در نظر کمتر حجازی را

6 به صد افسانه عمر ابد کوته نمی گردد مگر از زلف او دارد شب هجران درازی را؟

7 گل روی بتان از آه من شد آتشین صائب ز من دارد نسیم صبح این گلشن طرازی را