ز فکر پوچ درین شوره زار از صائب تبریزی غزل 5706

1 ز فکر پوچ درین شوره زار بی حاصل عنان گسسته تر از موجه سیراب شدم

2 تو از نظاره رخسار خود مشو غافل که من ز هوش ز نظاره نقاب شدم

3 ز پشت پا که براین خاکدان زدم صائب به یک نفس چو مسیح آسمان رکاب شدم

4 درین ریاض چو شبنم اگر چه آب شدم خوشم که محو تماشای آفتاب شدم

5 عجب که صبح قیامت مرا کند بیدار که از نظاره آن چشم مست خواب شدم

6 امید گنج گهر آب در گلم دارد ز ترکتاز محبت اگر خراب شدم

7 ز پیچ و تاب اگر رشته می شود کوتاه یکی هزار من از مشق پیچ و تاب شدم

8 وبال دامن گل نیست خون بلبل من که من به شعله آواز خود کباب شدم

9 به سیر چشمی من گوهری نداشت محیط ز چشم شور تهی چشم چون حباب شدم