ز تنگدستی شکر، نی مرا از صائب تبریزی غزل 1802

1 ز تنگدستی شکر، نی مرا غم نیست که ناله های گلوسوز از شکر کم نیست

2 به مجلسی که در او داروگیر منعی است اگر بهشت بود، دلنشین آدم نیست

3 ز چشم شور تماشاییان هراسانم وگرنه زخم مرا احتیاج مرهم نیست

4 یکی است نسبت داغ جنون به شاه و گدا ز آفتاب قیامت کسی مسلم نیست

5 گداختم جگر خویش را به آتش گل هنوز اشک مرا اعتبار شبنم نیست

6 شکوه صحبت شیرین حجاب اظهارست وگرنه حسرت خسرو ز کوهکن کم نیست

7 جنون به ملک سلیمان نمی کند اقبال وگرنه مرتبه داغ، کم ز خاتم نیست

8 اگر چه جلوه او از دو عالم افزون است دلی کجاست که در وی غم دو عالم نیست؟

9 ز سنگ تفرقه صائب بلند گردیده است بنای دوستی روزگار محکم نیست