ز سادگی است به فرزند هر از صائب تبریزی غزل 1669

1 ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست که مادر و پدر غم، وجود فرزندست

2 دل درستی اگر هست آفرینش را همان دل است که فارغ ز خویش و پیوندست

3 شب آنچه مردم غافل ستاره می دانند ز آتش جگر ما شراره ای چندست

4 سخن شمرده و سنجیده گوی بی سوگند که شاهد سخنان دروغ، سوگندست

5 به زیر خاک، غنی را به مردم درویش اگر زیادتیی هست، حسرتی چندست

6 به شوربختی ازان دل نهاده ام که نمک برای تلخی بادام بهتر از قندست

7 مرا به حلقه صحبت مخوان ز تنهایی که نخل خوش ثمر من غنی ز پیوندست

8 مخور فریب شکرخند عیش چون طفلان که روی صبح به خون شسته شکرخندست

9 به عشرت ابدی برده است پی صائب به قسمت ازلی هر دلی که خرسندست