1 ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدار ز سبز کرده خود آب رادریغ مدار

2 نگاه تشنه لبان شیشه در جگر شکند ازین سفال می ناب را دریغ مدار

3 درین دو هفته که میراب این چمن شده ای ز هیچ تشنه جگر آب را دریغ مدار

4 به شکر این که ترا عیسی زمان کردند ز خسته شربت عناب را دریغ مدار

5 زهر که همچو صدف واکند دهن به سئوال چو ابر گوهر سیراب را دریغ مدار

6 دهان شکوه سایل نهنگ خونخوارست ازین نهنگ تو اسباب را دریغ مدار

7 ز هر که بر تو وبر دولت تو می لرزد سمور و قاقم و سنجاب را دریغ مدار

8 دماغ سوختگان را به مأمنی برسان ز شمع گوشه محراب را دریغ مدار

9 به هر روش که توانی خراب کن تن را ازین ستمکده سیلاب را دریغ مدار

10 به هر کس آنچه سزاوار آن بود آن ده ز چشم فتنه شکر خواب را دریغ مدار

11 یکی هزار شود در زمین قابل، تخم ز آب، پرتو مهتاب را دریغ مدار

12 خوش است صحبت آشفتگان به هم صائب ز زلف او دل بیتاب را دریغ مدار